Dag 14: naar Port Elisabeth

Eerst even over het diner van gisteren. Het buffet was een genot voor visliefhebbers. Oesters, verschillende soorten garnalen, heerlijke vis en vissoep vooraf.
We genieten er volop van.
Eerst krijgen we van Hendrina de lang beloofde Springbok. Dit is een shotje met eerst een laagje mintlikeur met daar bovenop een laagje Amarula. Ze doet voor hoe je dit glaasje zonder handen op moet drinken.
Dan mag ook het personeel van dit hotel zijn zangkwaliteiten ten toon spreiden. Met een mandje wordt vervolgens wat geld opgehaald.
We mogen vandaag een half uurtje langer slapen. De bus zal om 8.00 vertrekken voor de rit naar Port Elisabeth (ca. 450 km).
Al om 7.50 vertrekken we. We worden als groep steeds efficiënter.
We zijn nog geen 500 meter op pad of we hebben een probleem. De weg is over de volle breedte afgezet. Zoals we al schreven wordt de onverharde weg naar het hotel geasfalteerd en blijkbaar vond men het vandaag tijd voor een afsluiting. Chauffeur Pieter en reisleidster Hendrina zetten gezamenlijk de afzetting opzij. Het eerste stuk is er geen vuiltje aan de lucht. Dan stuiten we op een grote groep wegwerksters (in dit land zijn het vooral de zwarte vrouwen die het werk doen). Zij verbazen zich nauwelijks over het verschijnen van onze bus en lachen en zwaaien alleen maar. Nog even later komen we op een punt waar zakken met cement op de weg liggen. De bus kan er precies overheen rijden.
Opvallend zijn de vrouwelijke verkeer regelaars. Deze wapperen enthousiast met een rode vlag, terwijl de weg dus eigenlijk afgesloten was. Uiteindelijk doen we een uur over de eerste 34 km zandweg. Niet veel later rijden we de N2 weer op richting het zuiden.
Via het deel van de N2 dat Keiweg heet, en prachtig door het landschap slingert komen we in de provincie Oostkaap. We komen door East-London. Dit is een grote plaats met 300.000 inwoners, waar verschillende autofabrieken staan. Vanaf hier loopt de weg vlak langs de Indische Oceaan.
Vanaf het begin hebben we een probleem met deze bus. Achterin doet de airco het nauwelijks, verschillende onderdelen in de bus rammelen. Deze bus is duidelijk niet de jongste meer. We krijgen nu het bericht dat we vanavond een nieuwe bus krijgen. Een aantal van onze groep heeft hierover met Fox contact gehad. Onze reisleidster is erg blij dat dit gelukt is.
We steken verschillende rivieren over die net als de lagune gisteren door het strand van de oceaan gescheiden zijn. Dit lijkt typerend voor deze kust. Waar een bord waarschuwt voor overstekende koeien rent vlak voor de bus een groep bavianen de weg over.
Voor de lunch stoppen we in Port Alfred. We worden afgezet bij een shopping Mall. Uiteindelijk eten we bij Wimpy een lekker broodje.
Een uurtje later rijden we verder naar onze volgende accommodatie.
Een korte koffiestop maken we bij Nanaga Farm Stall. Hier is ooit iemand met een klein stalletje begonnen met zelfgemaakte pasteitjes. Nu is het een grote winkel met naast verschillende smaken pasteitjes allerhande producten, van jams tot koekjes. Er liggen zelfs Goudse stroopwafels! Het parkeerterrein is groot genoeg voor 200 auto's.
Hoewel het bewolkt is houden we het bijna de hele rit droog en is het ongeveer 23 graden. Vlakbij de zondagsrivier vallen er een paar druppels.
Port Elisabeth (of kortweg P.E.) is een stad met 1.8 miljoen inwoners, een grote haven en veel industrie.
We slapen een nacht in hotel Humewood dat aan de boulevard is gelegen. We krijgen een kamer met uitzicht op zee. Helaas klinkt er in deze kamer iedere twee minuten een harde zoemtoon, waarvan de bron onbekend is. Zo kunnen we hier niet slapen. We krijgen zonder probleem een andere kamer, dit keer een soort suite met een tweepersoonsbed en twee losse bedden. Helaas geen zeezicht, maar vannacht is het toch donker en zullen we niet veel naar de zee kijken.
Met Rob en Thea gaan we vis eten bij restaurant Ocean Basket. Daarna gaan we lekker slapen.